احتمالاً نام سنگ های بزاقی تا به حال به گوشتان نخورده است! همانطور که به گوش من نخورده بود! آنها دانه های سنگ مانندی هستند با نام علمی سیالولیت، که سر و کله شان در بزاق دهان پیدا شده و می توانند با مسدود کردن جریان بزاق، منجر به درد و ناراحتی شوند.

اما در اغلب موارد، با درمان های خانگی درمان می شوند و کمتر پیش می آید که نگرانی های جدی برای فرد به وجود آورند (به اندازه اسمشان ترسناک نیستند!).
آنها در بعضی مواقع خود را نشان می دهند و گاهی پنهان می شوند. اندازه و سایز متنوعی دارند اما معمولاً سخت هستند و سفید رنگ.

سه جفت غده بزاقی در ناحیه صورت انسان وجود دارد از این قرار:
* غده بزاقی پاروتید یا بناگوشی
* غده بزاقی ساب مندیبولار یا تحت فکی
* غده بزاقی ساب لینگوآل یا زیر زبانی
طبق تحقیقات، بیش از 80 درصد سنگ های بزاقی در غده ساب مندیبولار، 6 الی 15 درصد آنها در غده پاروتید و تنها 2 درصد در ساب لینگوآل تشکیل می شوند.
 

 

علائم:
* وجود زخم یا توده دردناک زیر زبان
* درد و توزم زیر نواحی فک و گوش
* تشدید درد هنگام خوردن و جویدن
* ایجاد عفونت، چرک و تب

عوامل افزایش دهنده ریسک ابتلا:
* جنسیت (در مردان شایع تر است)
* افزایش سن
* در معرض رادیوگرافی قرار گرفتن نواحی سر و گردن
* جراحات دهانی
* مصرف داروهای اقرگذار بر تولید بزاق مانند آنتی کولینرژیک
* ابتلا به نقرس
* مشکلات کلیوی
* عدم نوشیدن آب کافی

درمان های خانگی:
* مکیدن مرکبات یا آب نبات های سفت و آدامس های بدون قند به دلیل افزایش جریان بزاق
* مصرف زیاد مایعات
* ماساژ محتاطانه و ملایم ناحیه درگیر
* استفاده از مسکن هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن جهت کاهش درد و تورم
* مکیدن مکعب ها و قالب های یخی جهت کاهش درد

دندانپزشک یا پزشک سنگ هایی با سایز کمتر از 2 میلیمتر را می تواند از دهان بردارد. اما بزرگتر از این اندازه، مستلزم روش های جراحی خواهد بود. در کیس هایی که سنگ بزاقی در دهانشان پس از برداشت یا جراحی، عود می کند، اقدام به برداشتن غدد بزاقی می گردد. که به دلیل تعدد غدد بزاقی، پس از آن برای تولید بزاق مشکل خاصی به وجود نمی آید.